Η κατάρα του Μπέλα Γκούτμαν καλά κρατεί για την Μπενφίκα. Ογδοος σερί
χαμένος ευρωπαϊκός τελικός για τους Πορτογάλους, μετά τις δύο
συνεχόμενες κατακτήσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1961 και το 1962.
Μετά τη δεύτερη «κούπα», ο τότε προπονητής της, Μπέλα Γκούτμαν, την
«καταράστηκε» να μην πάρει ευρωπαϊκό τίτλο για 100 χρόνια, όταν η
διοίκηση δεν έκανε αποδεκτό το αίτημά του για αύξηση αποδοχών, με
αποτέλεσμα να αποχωρήσει. Η Μπενφίκα ήταν καλύτερη στη μεγαλύτερη
διάρκεια του τελικού, είχε τις περισσότερες ευκαιρίες, ήταν η ομάδα που
ήθελε να αποφύγει την παράταση και τα πέναλτι, αλλά έφυγε ηττημένη για
δεύτερη σερί χρονιά από τον τελικό του Europa League (πέρυσι το έχασε
από την Τσέλσι). Οι παίκτες της έχασαν δύο πέναλτι (σ.σ. πιο σωστά τα απέκρουσε ο
Μπέτο), οι Ανδαλουσιάνοι έκαναν το 4 στα 4 και έτσι γράφτηκε η ιστορία
του τελικού, με πορτογαλικά κλάματα απογοήτευσης και ντελίριο χαράς (και
με δάκρυα χαράς) από τη Σεβίλλη! Η Σεβίλλη κατέκτησε το τρόπαιο για τρίτη
φορά στην ιστορία της, διατηρώντας το απόλυτο (3 στα 3) σε τελικούς (το
είχε κατακτήσει ως Κύπελλο UEFA το 2006 και το 2007). Η συνολική απόδοση του Ιβάν Ράκιτιτς και στα 120 λεπτά του τελικού
του Europa League του χάρισε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη της
αναμέτρησης. Ο 26χρονος Κροάτης της Σεβίλλης ήταν
εξαιρετικός, άκρως κινητικός σε όλο το παιχνίδι, βγάζοντας πολύ μεγάλη
ενέργεια μέσα στο γήπεδο απέναντι στους παίκτες της Μπενφίκα. Για τον λόγο αυτό, η τεχνική επιτροπή της UEFA τον ψήφισε ως τον πολυτιμότερο παίκτη του τελικού του Europa League.
