Θέλει να μείνει, αλλά το βλέπει δύσκολο! Ο
Ζέλικο Ομπράντοβιτς υποστήριξε μετά τον 4ο τελικό ότι αυτός ήταν εκτός
συγκλονιστικού απροόπτου ο τελευταίος του αγώνας στο ΟΑΚΑ και ο 5ος
τελικός θα είναι πιθανότατα το τελευταίο του παιχνίδι στο ΣΕΦ! Στην συνέχεια, πάντως, τόνισε πως θα ήθελε να σπάσει το ρεκόρ του
Άλεξ Φέργκιουσον και να μείνει 36 χρόνια στον Παναθηναϊκό αλλά δεν
εξαρτάται από εκείνον, ρίχνοντας ουσιαστικά το μπαλάκι στην δίοικηση. «Ειλικρινά πιστεύω ότι αυτό ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι στο ΟΑΚΑ.
Και πιθανότατα ο πέμπτος τελικός θα είναι το τελευταίο μου στο ΣΕΦ.
Τίποτα δεν εξαρτάται από εμένα. Δεν είναι θέμα αν θα μου άρεσε να
συνεχίσω. Ποτέ δεν ήταν…», είπε κατόπιν ερώτησης σχετικής με
δημοσιεύματα που τον θέλουν να συνεχίζει στο τιμόνι του Τριφυλλιού. «Όχι
δεν έχει να κάνει το αν θα μείνω ή όχι με το αποτέλεσμα του πέμπτου
αγώνα. Είμαι περήφανος για την δουλειά που κάναμε εδώ και φέτος και τα
προηγούμενα χρόνια. Η παραμονή μου δεν έχει να κάνει με τα αποτελέσματα.
Θεωρώ ότι η χρονιά μας ήταν εξαιρετική. Εχω όμως να θέσω και εγώ ένα
ερώτημα… «Είναι φυσιολογικό μια ομάδα να πορεύεται με τον ίδιο προπονητή
μετά από 13 χρόνια; Επίσης, μετά από όσα έχουν δει όλοι και έχουμε
καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια θεωρείται πως είναι η σωστή ώρα να τίθεται
αυτό το θέμα;». Όταν του επισημάνθηκε μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι ο Άλεξ
Φέργκιουσον βρίσκεται 26 χρόνια στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ,
σχολίασε: «Και εμένα θα μου άρεσε να μείνω 36 χρόνια. Δεν εξαρτάται από
εμένα. Αγαπώ αυτή την ομάδα. Νιώθω Παναθηναϊκός. Δεν είναι σχέση
προπονητή σωματείου». Για την μεγαλύτερη ενέργεια που έδειξαν οι «πράσινοι» σε σχέση με τους
προηγούμενους τελικούς, είπε: «Παιχνίδι με παιχνίδι βλέπουμε το πώς
παίζουμε και είδαμε πως ήταν τα τρία τελευταία παιχνίδια. Είναι εύκολο
να καταλάβει κανείς ότι Ολυμπιακός με νεαρότερους παίκτες αγωνίζεται με
μεγαλύτερη ενέργεια. Είναι πολύ διαφορετικός σε σχέση με την αρχή της
χρονιάς. Εξαιτίας της εμπειρίας και από τα ματς και από την δουλειά με
τον κόουτς, είναι διαφορετική ομάδα και για αυτό έπαιξαν έτσι όπως
έπαιξαν. Αναμφίβολα ήταν απαραίτητο για εμάς να αγωνιστούμε με τέτοια
ενεργητικότητα».
