Ο Γιούρι Λοντίγκιν αποκάλυψε στη Sportday τις
συνθήκες που τον οδήγησαν εν τέλει να επιλέξει να αγωνίζεται στην Εθνική
Ρωσίας και όχι στην Ελλάδα. Τονίζει ότι δεν είναι προδότης. Με το που έγινες βασικός στην Ξάνθη, άρχισε αμέσως και το ενδιαφέρον άλλων ομάδων. «Πρώτος ενδιαφέρθηκε ο ΠΑΟΚ. Μετά το
μεταξύ μας παιχνίδι (27/01/2013) ενημερώθηκα για το ενδιαφέρον. Η πρώτη
μου αντίδραση ήταν θετική. Υποτίθεται θα με καλούσε ο κ. Τσιστιακόφ,
όμως το τηλέφωνο δεν χτύπησε ποτέ. Μετά από λίγες ώρες διάβασα ότι πήραν
τον Ιτάντζ. Πιθανώς το θέμα ήταν οικονομικό. Για τον Ολυμπιακό μάλλον
το ενδιαφέρον ήταν μόνο φιλολογικό». Στο γούρικο 2013 για σένα έφτασε και η κλήση του Σάντος για την Εθνική. «Κλήθηκα πρώτη φορά για το ματς με τη
Βοσνία. Το έμαθα από την γυναίκα μου, που παρακολούθησε τον Σάντος στην
τηλεόραση. Με το που μου το είπε η Μαριάννα, έκανα πλονζόν στον καναπέ
από τη χαρά μου! Λίγο αργότερα ήρθε και το τηλεφώνημα του team manager
της Εθνικής κ. Μαχαίρα, για να επισημοποιηθεί η κλήση μου. Στο επόμενο
ματς με τη Λιθουανία ήμουν στην προεπιλογή, όμως η Ζενίτ με είχε καλέσει
για ιατρικές εξετάσεις. Πήγα με άδεια του Σάντος στην Αγία Πετρούπολη.
Επιστρέφοντας, όμως, βρέθηκα εκτός αποστολής». Τελικά η μεταγραφή σου ήταν… δύο σε ένα. Μαζί με τη Ζενίτ και εθνική Ρωσίας. «Επεσα στην περίπτωση, αφού η ρωσική
λίγκα άλλαξε φέτος τον κανονισμό κι όποιος έχει διπλή υπηκοότητα πρέπει
να επιλέξει. Είτε θα αγωνίζεται ως Ρώσος είτε ως ξένος. Ετσι, άρχισα να
παίζω στη Ζενίτ κι ο κ. Φύσσας
με ενημέρωσε να είμαι έτοιμος για τα ματς με Λιχτενστάιν και Λετονία
στις αρχές Σεπτέμβρη. Η Ζενίτ μού είπε ότι αν δεν έπαιζα ως Ρώσος, δεν
θα ήμουν βασικός. Μεγάλο το δίλημμα, έντονος ο προβληματισμός, δύσκολη η
απόφαση. Σκέφτηκα το μέλλον μου, την οικογένειά μου. Επέλεξα βασικός κι
εθνική Ρωσίας καθαρά ποδοσφαιρικά, ενημερώνοντας την Ομοσπονδία για την
απόφασή μου. Υπάρχουν στιγμές που με ρωτάει ακόμα ο εαυτός μου αν πήρα
τη σωστή απόφαση, αλλά οι άντρες είμαστε για να παίρνουμε αποφάσεις κι
επέλεξα τη Ζενίτ. Και πιστεύω ότι το πεπρωμένο μου ήταν να παίξω στη
Ζενίτ. Παράλληλα, θεωρώ ότι στην Ελλάδα εκείνη την εποχή κανείς δεν
πίστευε ότι ο Λοντίγκιν μπορεί να παίξει σε τόσο υψηλό επίπεδο και να
"χαθεί" από την Εθνική. Ούτε εγώ δεν το ήξερα».
