Όταν κάποιον τον έχεις συναντήσει μια φορά στο παρελθόν και έκτοτε
έπρεπε να περάσουν χρόνια για να ανταμώσεις ξανά μαζί του, αν δεν έχεις
μνήμη ελέφαντα, το πιθανότερο είναι να τον κοιτάξεις και να τον ρωτήσεις
"κάπου σε ξέρω εσένα...". Κάπως έτσι είναι και η προϊστορία της Ελλάδας με τους δυο εκ των τριών αντιπάλων της στον τρίτο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με την Ακτή Ελεφαντοστού δεν έχει παίξε ποτέ ξανά στο παρελθόν, ενώ
με Κολομβία και Ιαπωνία μόλις μια και αυτή πριν αρκετά χρόνια, με τα
ρόστερ να είναι εντελώς καινούργια και να μην υπάρχει η παραμικρή
περίπτωση να μιλήσει κανείς για... παράδοση και άλλα παρεμφερή. Πάντως, για την ιστορία και στα δυο ματς η Εθνική μας ομάδα ηττήθηκε,
κάτι που ελπίζουμε πως δεν θα συμβεί τον Ιούνιο στα γήπεδα της
Βραζιλίας, ώστε να πάρει την πρόκριση στον επόμενο γύρο για πρώτη φορά
στην ιστορία της. Το... αντάμωμα με την Κολομβία είχε γίνει λίγο πριν το Μουντιάλ του
1994, όταν πήγαμε και κυριολεκτικά πατώσαμε, παίρνοντας την 24η και
τελευταία θέση με μηδαμινή συγκομιδή και 0-10 γκολ. Ήταν το τελευταίο φιλικό πριν τους αγώνες στα γήπεδα των Ηνωμένων
Πολιτειών, με τον Βαλντεράμα, τον Ασπρίγια και τους άλλους να επικρατούν
στις 5 Ιουνίου του 1994 με 2-0 στο Νιου Τζέρσεϊ. Με την Ιαπωνία παίξαμε χρόνια αργότερα στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του
2005, όταν πήγαμε ως Πρωταθλητές Ευρώπης. Ήταν το δεύτερο ματς του β'
ομίλου και οι Ασιάτες νίκησαν με 1-0 στη Φρανκφούρτη, αλλά δεν πέρασαν
στην επόμενη φάση, όπως και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
