Για την Ελλάδα που... τρώει τα παιδιά της μίλησε ο αργυρός Ολυμπιονίκης,
Σιδέρης Τασιάδης, εξηγώντας γιατί κρατάει μόνο την γερμανική σημαία, αν
και μέχρι τα 10 του ζούσε στην χώρα μας. Στα 22 του χρόνια, ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου στο κανόε καγιάκ σλάλομ (C1), με τα χρώματα της Γερμανίας. Από τα 5 ως τα 10 ωστόσο έζησε στην Ελλάδα, απ' όπου και κατάγεται, αν και γεννήθηκε στο Άουγκσμπουργκ. Και οι δύο γονείς του Τασιάδη εξάλλου είναι Έλληνες, η χώρας μας ωστόσο δεν του προσέφερε τίποτα, σε αντίθεση με την Γερμανία, όπως αναφέρει στο «protagon». «Οι Γερμανοί συνάδελφοί σου με ρώτησαν ακόμα αν θα κρατήσω και την
ελληνική σημαία μαζί με την γερμανική εφόσον καταφέρω να κερδίσω κάποιο
μετάλλιο». Και ποια ήταν η απάντησή σου; «Φυσικά και όχι. Θα κρατήσω μόνο την γερμανική». Γιατί; Γιατί όχι και την ελληνική; «Γιατί πολύ απλά, η Ελλάδα ποτέ δεν μου προσέφερε τίποτα. Ούτε ένα
τηλέφωνο δεν με πήρε ποτέ ένας υπεύθυνος για τις κατά καιρούς επιτυχίες
μου. Δεν με διεκδίκησε κανείς. Δεν βοήθησε την οικογένειά μου, η οποία
μετανάστευσε για να μπορέσει να με μεγαλώσει σωστά. Αντίθετα, η Γερμανία με ανακάλυψε, με ανέδειξε, μου έδωσε όλα τα εφόδια
για να αναπτυχθώ αθλητικά. Η Γερμανία με δέχθηκε και με αποδέχθηκε,
αυτή με έκανε αυτό που είμαι. Εκεί μένω, εκεί μεγάλωσα και μεγαλώνω,
εκεί έβγαλα σχολείο, εκεί προπονούμαι καθημερινά. Μου παρείχαν προπονητή και ασφάλεια, μου εξασφάλισαν και το
επαγγελματικό μου μέλλον εξαιτίας των αθλητικών επιτυχιών μου. Τον
Σεπτέμβριο θα διοριστώ και επισήμως στην Αστυνομία και όταν με το καλό
σταματήσω τους αγώνες, ξέρω ότι θα έχω μια σταθερή δουλειά. Θα ήταν ασέβεια προς αυτήν την χώρα να ανεβάσω στο βάθρο οτιδήποτε άλλο πέρα από την γερμανική σημαία». Δεν νιώθεις Έλληνας μέσα σου, δεν αισθάνεσαι ότι τρέχει ελληνικό αίμα; «Δεν ξέρω πώς εσύ το εννοείς, αλλά πάνω από όλα νιώθω Γερμανός. Μπορεί να μην αρέσει, αλλά αυτή είναι η αλήθεια». Αντιμετώπισες ποτέ κανένα πρόβλημα εξαιτίας της ελληνικής καταγωγής σου, ειδικά τώρα που φέρονται να μας στην μπούκα; «Όχι, ποτέ και κανένα. Υπάρχει απόλυτος σεβασμός. Γνωρίζω βέβαια τα
προβλήματα που υπάρχουν στην Ελλάδα και ειλικρινά εύχομαι να τα
ξεπεράσετε».
