" Οταν απέκρουσα το τελευταίο πέναλτι όλοι γίνανε ΑΕΚ"

Πριν από 35 χρόνια, η ΑΕΚ συμμετείχε χωρίς περιπέτειες στην Ευρώπη και κατάφερνε να εντυπωσιάζει. Τη σεζόν 1976-'77 έκανε την καλύτερή της πορεία στην ιστορία της καθώς έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA για να αποκλειστεί από τη Γιουβέντους. Μέχρι λοιπόν οι «κιτρινόμαυροι» να φτάσουν απέναντι από την «Μεγάλη Κυρία» του ιταλικού ποδοσφαίρου και μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου χρειάστηκε να κάνουν την υπέρβαση και να αποκλείσουν την ΚΠΡ στα προημιτελικά. Το ξεκίνημα στην Αγγλία, ήταν τραγικό για τους «κιτρινόμαυρους» καθώς στο 10' ήταν πίσω στο σκορ με 2-0 από ισάριθμες εκτελέσεις πέναλτι του Φράνσις. Στο 43' ο Μπόουλς έκανε το τελικό 3-0 και ο επαναληπτικός έμοιαζε τυπική διαδικασία για την Ένωση. Ο επαναληπτικός όμως, μόνο σε τέτοια δεν εξελίχθηκε. Σε ένα «Νίκος Γκούμας» που «έκαιγε», οι παίκτες της ΑΕΚ είχαν... φτερά στα πόδια τους και έφτασαν στην τεράστια ανατροπή. Ο μεγάλος Θωμάς Μαύρος με δύο γκολ (11', 65') έκανε το 2-0, για να έρθει ο Μίμης Παπαϊωάννου να κάνει το 3-0 στο 81' και να στείλει την αναμέτρηση στη διαδικασία των πέναλτι! Ο Φράντισεκ Φάντροκ λίγο πριν λήξει η παράταση είχε μία έμπνευση η οποία αποδείχθηκε πολύ αποτελεσματική για την ομάδα του. Συγκεκριμένα έβαλε τον Χρηστίδη στη θέση του Στεργιούδα για τη διαδικασία των πέναλτι. Η επιλογή του Φάντροκ δικαιώθηκε καθώς ο Χρηστίδης απέκρουσε τα πέναλτι των Ίστοου και Γουέμπ, με την ΑΕΚ να παίρνει την πρόκριση με 7-6 «γράφοντας» μία από τις πιο «χρυσές» σελίδες στην ιστορία του συλλόγου. Με αφορμή τα 35 χρόνια από την μεγάλη πρόκριση της ΑΕΚ απέναντι στην ΚΠΡ στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, μίλησε σε ραδιοφωνικό σταθμό ο εκ των πρωταγωνιστών εκείνου του αγώνα, παλαίμαχος τερματοφύλακας Νίκος Χρηστίδης. «Κάθε χρόνο το θυμάμαι γιατί έχει χαραχτεί στην ιστορία. Πάρα πολλά έχουν αλλάξει από εκείνη την εποχή, ειδικά τώρα τελευταία. Είμαι βέβαιος, παρά το γεγονός ότι είμαι ρεαλιστής, πως η αρχή της λύσης θα βρεθεί μέσα από το οικογενειακό κλίμα της ΑΕΚ. Η δύναμη αυτή της οικογένειας θα βρει λύση. Αυτή η ιστορία είναι δική μας. Ο κάθε αθλητής έχει τη μοναδική του στιγμή. Για μένα ήταν αυτή. Δηλαδή μια στιγμή στην οποία έχω συμβάλει ο ίδιος σε μια μεγάλη επιτυχία. Δεν μπορούν να συγκριθούν αυτά που τουλάχιστον εγώ βίωσα μέσα σε δύο λεπτά καθαρού χρόνου που μπήκα μόνο για τα πέναλτι, με όσα λέμε στην επέτειο αυτής της ημέρας. Δεν μπορείς να περιγράψεις αυτά τα συναισθήματα. Όταν υπάρχει μία επιτυχία γίνεται για να έρθει η επόμενη. Η ΑΕΚ δεν τα έχει καταφέρει, πιστεύω όμως πως κάποτε θα έρθει. Υπήρχαν παικταράδες, μια υπέροχη διοίκηση, οι φίλαθλοι που μας ακολουθούσαν παντού. Εγώ απλά έβαλα το κερασάκι στην τούρτα. Πώς να ξεχάσεις αυτούς τους παίκτες για τους οποίους μιλούσε η Ευρώπη. Όταν απέκρουσα το τελευταίο πέναλτι όλοι οι Έλληνες ήταν οι ΑΕΚτζήδες. Οι ομάδες που αντιμετωπίσαμε εμείς τότε ήταν επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν ομαδάρες, δεν ήταν παίξε-γέλασε».