Εκείνη την εποχή το να έρθει στην Ελλάδα ένα από τα ευρωπαϊκά μεγαθήρια και να αγωνιστεί σε φιλικό παιχνίδι, ήταν αδιανόητο όχι μόνο λόγω της ασημότητας του πρωταθλήματός μας και των συλλόγων του, αλλά και των οικονομικών απαιτήσεων που θα προέβαλε. Του τότε όμως προέδρου του Ολυμπιακού, Νίκου Γουλανδρή, του είχε γίνει έμμονη ιδέα. Είχε δει αυτή την ομάδα που μάγευε στο χορτάρι, στον τελικό με τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό στο "Γουέμπλεϊ", και ήθελε να τη δει στα ελληνικά γήπεδα αγωνιζόμενη κόντρα στη μεγάλη του αγάπη. Ο Νίκος Γουλανδρής, ήταν ακραιφνής οπαδός της πειραϊκής ομάδας αλλά και φίλαθλος του ίδιου του ποδοσφαίρου. Ο Έλληνας επιχειρηματίας χρησιμοποίησε τη καλή του σχέση με τον πρώην Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού Κωνσταντίνο Ασλανίδη, ώστε να να τον πείσει να πριμοδοτήσουν από κοινού την προσπάθεια να έρθει ο μεγάλος Άγιαξ της εποχής στην Ελλάδα. Η ελληνική πλευρά προσκάλεσε τον ολλανδικό σύλλογο και εκείνοι κάθε άλλο παρά αρνήθηκαν να πάρουν τη βόλτα τους στη χώρα μας, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον... κουμπαρά τους. Αποφασίστηκε λοιπόν να δοθούν δύο φιλικά επί ελληνικού εδάφους το χειμώνα του '73, ένα με τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας ΠΑΟΚ και ένα με τον Ολυμπιακό στο "Καραϊσκάκης". Σαν σήμερα, στις 14 Φεβρουαρίου 1973 στη Τούμπα ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε τον Άγιαξ, ενώ ο ολλανδικός σύλλογος ετοιμαζόταν για την τρίτη συνεχόμενη κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, έχοντας στο ρόστερ του ονόματα που έπλεκαν έναν ασύγκριτο μύθο, που κρατάει σαν ανάμνηση ως τις μέρες μας, παίζοντας ένα είδος ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου που πολλοί ακόμα προσπαθούν να κοπιάρουν. Τα φιλικά παιχνίδια εναντίον τού ΠΑΟΚ και τού Ολυμπιακού, η έλευση του Άγιαξ στην Ελλάδα, ήταν κάτι σαν γενεαλογική αναζήτηση στα χώματα που έδρασε ο "ισόθεος" Αίαντας της αρχαιότητας και ονοματοδότης του ολλανδικού συλλόγου. Στη Θεσσαλονίκη, προκλήθηκε πανζουρλισμός, σε μία Τούμπα που κυριολεκτικά στέναξε από τον κόσμο που έσπευσε να παρακολουθήσει τον μικρούλη ΠΑΟΚ αντιμέτωπο με το πιο hot όνομα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, εκείνη την εποχή. Κόπηκαν λίγο πάνω από 45.000 εισιτήρια, τα οποία είχαν προπωληθεί μέρες πριν και ο ΠΑΟΚ εντελώς ακομπλάριστος μπήκε στο παιχνίδι και μετά το αρχικό εικοσάλεπτο άρχισε να αναλαμβάνει πρωτοβουλία εις βάρος των Ολλανδών. Ήδη από το 25' ο Κρόιφ αντικαθίσταται καθώς τίποτε δεν του έβγαινε ενώ τα στιγμιότυπα τον αποθανατίζουν να παρακολουθεί την επανάληψη με το... τσιγάρο στο στόμα. Στο 28' η βολίδα του Σαράφη σημάδεψε τη συμβολή των δοκών της εστίας του Στούι, στο 29' νέα ευκαιρία από συνδυασμό Κούδα-Σαράφη-Αποστολίδη και όπως συνέβαινε με εκείνη την ομαδάρα του Λες Σάννον, όταν "μύριζε το γκολ" αναπόφευκτα ερχόταν. Από φάουλ που κέρδισε ο Χατζηαντωνίου, ο Κούδας πάσαρε στον Αποστολίδη και εκείνος με τη σειρά του στον επερχόμενο Σαράφη. Ο "καίσαρας" απέφυγε το ταυτόχρονο μαρκάρισμα των Μπλάκενμπουργκ και Χουλσόφ έφθασε φάτσα-κάρτα στο ύψος της μικρής περιοχής και απλά πλάσαρε κάνοντας το 1-0 στο 38'. Η Τούμπα φλέγεται και ως τη λήξη του ημιχρόνου, ο θρασύς ΠΑΟΚ χάνει απίστευτες απανωτές κλασικές ευκαιρίες να διευρύνει το σκορ. Στην επανάληψη, οι ρόλοι αλλάζουν άρδην, ο ΠΑΟΚ με μπροστάρη τον τερματοφύλακα Γιάννη Στέφα, (τα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι επενέβη συνολικά σε... πενήντα περιπτώσεις) κρατά το σκορ και σποραδικά προσπαθεί να αντεπιτεθεί, τρώει το χρόνο και ετοιμάζεται να πανηγυρίσει μία ιστορική, φιλική έστω, νίκη. Οι Ολλανδοί έχουν πεισμώσει χάνουν τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, παρ' όλα αυτά το γκολ δεν έρχεται. Τρία λεπτά πριν τη λήξη, ο Νέεσκενς επελαύνει στο κέντρο του γηπέδου και δέκα μέτρα έξω από τη γραμμή της περιοχής, ο Τερζανίδης αποφασίζει να τον γκρεμίσει πριν γίνει ακόμα πιο επικίνδυνος για την εστία μας. Για κάποιο αφελή λόγο, η άμυνά του ΠΑΟΚ δεν θεώρησε απειλητική την απόσταση όπου και στήθηκε η μπάλα, ίσως πάλι κανείς δεν τους μίλησε για το δυνατό σουτ που διέθετε ο (μετέπειτα πολύ γνώριμός μας) Άρι Χάαν που πήρε φόρα και έκανε το τελικό 1-1. Μετά το παιχνίδι σύσσωμη η ολλανδική αποστολή, από τον πρόεδρο Πράαγκ, τον προπονητή Κόβατς έως και τους φιλοξενούμενους ποδοσφαιριστές, όλοι τους εγκωμίαζαν τον υπέροχο, ισάξιο αντίπαλο ΠΑΟΚ και τον ανυπέρβλητο λαό του. Είναι χαρακτηριστικό ότι λόγω της κλάσης του αντιπάλου αλλά και του συναρπαστικού παιχνιδιού που διεξήχθη, πολλοί από τους παλιούς, μεγάλους σε ηλικία ΠΑΟΚτσήδες, θυμούνται ακόμα το πέρασμα του Άγιαξ από την Τούμπα, σαν αυτό να συνέβη στα πλαίσια κάποιας επίσημης διασυλλογικής διοργάνωσης.. 'Eγκλημα η μη τηλεοπτική μετάδοση του μεγάλου αγώνα. Ο ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής γοήτευε εχθρούς και φίλους. Γιγάντωνε αποκλειστικά και μόνο λόγω των επιδόσεών του μέσα στις τέσσερις γραμμές. Η δημοτικότητά του θα εκτοξευόταν εάν όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε τόσο το φιλικό με τον Άγιαξ, όσο και την πανωλεθρία (4-0) της Ολιμπίκ Λιών, την επόμενη χρονιά για το Κυπελλούχων.
Εκείνη την εποχή το να έρθει στην Ελλάδα ένα από τα ευρωπαϊκά μεγαθήρια και να αγωνιστεί σε φιλικό παιχνίδι, ήταν αδιανόητο όχι μόνο λόγω της ασημότητας του πρωταθλήματός μας και των συλλόγων του, αλλά και των οικονομικών απαιτήσεων που θα προέβαλε. Του τότε όμως προέδρου του Ολυμπιακού, Νίκου Γουλανδρή, του είχε γίνει έμμονη ιδέα. Είχε δει αυτή την ομάδα που μάγευε στο χορτάρι, στον τελικό με τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό στο "Γουέμπλεϊ", και ήθελε να τη δει στα ελληνικά γήπεδα αγωνιζόμενη κόντρα στη μεγάλη του αγάπη. Ο Νίκος Γουλανδρής, ήταν ακραιφνής οπαδός της πειραϊκής ομάδας αλλά και φίλαθλος του ίδιου του ποδοσφαίρου. Ο Έλληνας επιχειρηματίας χρησιμοποίησε τη καλή του σχέση με τον πρώην Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού Κωνσταντίνο Ασλανίδη, ώστε να να τον πείσει να πριμοδοτήσουν από κοινού την προσπάθεια να έρθει ο μεγάλος Άγιαξ της εποχής στην Ελλάδα. Η ελληνική πλευρά προσκάλεσε τον ολλανδικό σύλλογο και εκείνοι κάθε άλλο παρά αρνήθηκαν να πάρουν τη βόλτα τους στη χώρα μας, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον... κουμπαρά τους. Αποφασίστηκε λοιπόν να δοθούν δύο φιλικά επί ελληνικού εδάφους το χειμώνα του '73, ένα με τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας ΠΑΟΚ και ένα με τον Ολυμπιακό στο "Καραϊσκάκης". Σαν σήμερα, στις 14 Φεβρουαρίου 1973 στη Τούμπα ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε τον Άγιαξ, ενώ ο ολλανδικός σύλλογος ετοιμαζόταν για την τρίτη συνεχόμενη κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, έχοντας στο ρόστερ του ονόματα που έπλεκαν έναν ασύγκριτο μύθο, που κρατάει σαν ανάμνηση ως τις μέρες μας, παίζοντας ένα είδος ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου που πολλοί ακόμα προσπαθούν να κοπιάρουν. Τα φιλικά παιχνίδια εναντίον τού ΠΑΟΚ και τού Ολυμπιακού, η έλευση του Άγιαξ στην Ελλάδα, ήταν κάτι σαν γενεαλογική αναζήτηση στα χώματα που έδρασε ο "ισόθεος" Αίαντας της αρχαιότητας και ονοματοδότης του ολλανδικού συλλόγου. Στη Θεσσαλονίκη, προκλήθηκε πανζουρλισμός, σε μία Τούμπα που κυριολεκτικά στέναξε από τον κόσμο που έσπευσε να παρακολουθήσει τον μικρούλη ΠΑΟΚ αντιμέτωπο με το πιο hot όνομα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, εκείνη την εποχή. Κόπηκαν λίγο πάνω από 45.000 εισιτήρια, τα οποία είχαν προπωληθεί μέρες πριν και ο ΠΑΟΚ εντελώς ακομπλάριστος μπήκε στο παιχνίδι και μετά το αρχικό εικοσάλεπτο άρχισε να αναλαμβάνει πρωτοβουλία εις βάρος των Ολλανδών. Ήδη από το 25' ο Κρόιφ αντικαθίσταται καθώς τίποτε δεν του έβγαινε ενώ τα στιγμιότυπα τον αποθανατίζουν να παρακολουθεί την επανάληψη με το... τσιγάρο στο στόμα. Στο 28' η βολίδα του Σαράφη σημάδεψε τη συμβολή των δοκών της εστίας του Στούι, στο 29' νέα ευκαιρία από συνδυασμό Κούδα-Σαράφη-Αποστολίδη και όπως συνέβαινε με εκείνη την ομαδάρα του Λες Σάννον, όταν "μύριζε το γκολ" αναπόφευκτα ερχόταν. Από φάουλ που κέρδισε ο Χατζηαντωνίου, ο Κούδας πάσαρε στον Αποστολίδη και εκείνος με τη σειρά του στον επερχόμενο Σαράφη. Ο "καίσαρας" απέφυγε το ταυτόχρονο μαρκάρισμα των Μπλάκενμπουργκ και Χουλσόφ έφθασε φάτσα-κάρτα στο ύψος της μικρής περιοχής και απλά πλάσαρε κάνοντας το 1-0 στο 38'. Η Τούμπα φλέγεται και ως τη λήξη του ημιχρόνου, ο θρασύς ΠΑΟΚ χάνει απίστευτες απανωτές κλασικές ευκαιρίες να διευρύνει το σκορ. Στην επανάληψη, οι ρόλοι αλλάζουν άρδην, ο ΠΑΟΚ με μπροστάρη τον τερματοφύλακα Γιάννη Στέφα, (τα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι επενέβη συνολικά σε... πενήντα περιπτώσεις) κρατά το σκορ και σποραδικά προσπαθεί να αντεπιτεθεί, τρώει το χρόνο και ετοιμάζεται να πανηγυρίσει μία ιστορική, φιλική έστω, νίκη. Οι Ολλανδοί έχουν πεισμώσει χάνουν τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, παρ' όλα αυτά το γκολ δεν έρχεται. Τρία λεπτά πριν τη λήξη, ο Νέεσκενς επελαύνει στο κέντρο του γηπέδου και δέκα μέτρα έξω από τη γραμμή της περιοχής, ο Τερζανίδης αποφασίζει να τον γκρεμίσει πριν γίνει ακόμα πιο επικίνδυνος για την εστία μας. Για κάποιο αφελή λόγο, η άμυνά του ΠΑΟΚ δεν θεώρησε απειλητική την απόσταση όπου και στήθηκε η μπάλα, ίσως πάλι κανείς δεν τους μίλησε για το δυνατό σουτ που διέθετε ο (μετέπειτα πολύ γνώριμός μας) Άρι Χάαν που πήρε φόρα και έκανε το τελικό 1-1. Μετά το παιχνίδι σύσσωμη η ολλανδική αποστολή, από τον πρόεδρο Πράαγκ, τον προπονητή Κόβατς έως και τους φιλοξενούμενους ποδοσφαιριστές, όλοι τους εγκωμίαζαν τον υπέροχο, ισάξιο αντίπαλο ΠΑΟΚ και τον ανυπέρβλητο λαό του. Είναι χαρακτηριστικό ότι λόγω της κλάσης του αντιπάλου αλλά και του συναρπαστικού παιχνιδιού που διεξήχθη, πολλοί από τους παλιούς, μεγάλους σε ηλικία ΠΑΟΚτσήδες, θυμούνται ακόμα το πέρασμα του Άγιαξ από την Τούμπα, σαν αυτό να συνέβη στα πλαίσια κάποιας επίσημης διασυλλογικής διοργάνωσης.. 'Eγκλημα η μη τηλεοπτική μετάδοση του μεγάλου αγώνα. Ο ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής γοήτευε εχθρούς και φίλους. Γιγάντωνε αποκλειστικά και μόνο λόγω των επιδόσεών του μέσα στις τέσσερις γραμμές. Η δημοτικότητά του θα εκτοξευόταν εάν όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε τόσο το φιλικό με τον Άγιαξ, όσο και την πανωλεθρία (4-0) της Ολιμπίκ Λιών, την επόμενη χρονιά για το Κυπελλούχων.