Αδειάζει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ένεκα της οικονομικής κρίσης
και φυσικά της υψηλής ανεργίας και των μισθών φτώχειας. Φεύγουν στο
εξωτερικό ιατροί, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων και ακόμα ακόμα
τεχνίτες με «χρυσά» χέρια. Τους μιμούνται πλέον και αθλητές, που για αλλαγή αθλητικής πατρίδας είναι αναγκασμένοι να ακολουθούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Εγκαταλείπουν την Ελλάδα για κάτι καλύτερο, για σπουδές, για χρήμα, για εύκολη επαγγελματική αποκατάσταση. Το
φαινόμενο της αθλητικής μετανάστευσης, όχι προς την Ελλάδα, όπως
συνέβαινε στο παρελθόν από ομογενείς και μη, αλλά προς την αντίθετη
κατεύθυνση, προς το εξωτερικό, αποκτά πλέον ανησυχητικές διαστάσεις. Η αλήθεια είναι ότι γινόμαστε πιο φτωχοί στον αθλητισμό με αυτό το συνεχιζόμενο... φευγιό. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από το τέλος και όχι την αρχή, που
εντοπίζεται στο μακρινό 1987 και δεν έχει άμεση σχέση με την οικονομική
κρίση. Τέσσερις αθλητές μας
έχουν φύγει για την Κύπρο και φορούν πλέον τη φανέλα της, με μοναδική
παρηγοριά ότι για κάθε διεθνές χρυσό μετάλλιο θα ακούνε τον εθνικό ύμνο
της Κύπρου, που είναι ακριβώς ίδιος με τον ελληνικό. Το 2015 σε αγώνες ρίψεων στην Τρίπολη πέτυχε νέο παγκύπριο ρεκόρ στη
σφυροβολία με βολή 75μ32 ο Κώστας Σταθελάκος, που μετακόμισε από την
Ελλάδα στο «νησί της Αφροδίτης» λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες
του Λονδίνου το 2012. Μετείχε μάλιστα στη διοργάνωση, όπου όμως
έμεινε εκτός τελικού. Ο Σταθελάκος έχει γεννηθεί στο Αχλάδι Φθιώτιδας
και είναι παντρεμένος με Κύπρια αθλήτρια στίβου. Δύο χρόνια
νωρίτερα, ο χρυσός πρωταθλητής Ευρώπης στον ακοντισμό, στους εφήβους,
Γιάννης-Γιώργος Σμαλιός, 1μ92 μπόι, σπουδαίο ταλέντο, με ατομική επίδοση
80μ77, ζήτησε την άδεια του ΣΕΓΑΣ για μεταγραφή στη Σουηδία, την
πατρίδα της μητέρας του. Εφυγε για σπουδές, προπονήσεις, δουλειά και
αθλητισμό χωρίς προβλήματα. Γεννήθηκε άλλωστε στη Στοκχόλμη στις 17
Φεβρουαρίου 1987. Το 2008 είχε πάρει μέρος με τα ελληνικά χρώματα στους
Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Ο ΣΕΓΑΣ αρνήθηκε να δώσει τη
συγκατάθεσή του για την απώλεια ενός τόσο μεγάλου ταλέντου, που μάλιστα
αναδείχθηκε στην Ελλάδα. Ο Σμαλιός αρνήθηκε να παραμείνει και βάσει των
κανονισμών έμεινε εκτός αγώνων για δύο χρόνια. Το 2013 πήρε και επίσημα
τη σουηδική υπηκοότητα και ύστερα από έναν σοβαρό τραυματισμό επέστρεψε
πέρσι στους αγώνες. Ο 25χρονος Χρήστος Χατζηαγγελίδης έτρεχε με τα
χρώματα του ΓΣ Γλυφάδας στα 100 μ. Εφυγε με... ταχύτητα και ο ίδιος
προς την Κύπρο και πέρυσι κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο για λογαριασμό
της στους αγώνες μικρών κρατών της Ευρώπης, που πραγματοποιήθηκαν στο
Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, ενώ το 2013 κατηγορήθηκε για χρήση
απαγορευμένων ουσιών. Το 2012, ο Δημήτρης Χονδροκούκης αναδείχθηκε
χρυσός παγκόσμιος πρωταθλητής κλειστού στίβου στο ύψος με νέα ατομική
επίδοση 2μ33. Τρεις μήνες αργότερα βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ,
τέθηκε νοκ άουτ από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και δυστυχώς
έχασε και την Κύπρια μητέρα του Νίκη, μόλις στα 45 της χρόνια. Θεώρησε
ότι δεν είχε την κατάλληλη συμπαράσταση από τον ΣΕΓΑΣ στην προσπάθειά
του να υπερασπιστεί την αθωότητά του και άλλαξε πατρίδα. Αγωνίζεται
πλέον με τα χρώματα της Κύπρου. Το 2009 έφυγε επίσης για την Κύπρο
ο χαμηλοεμποδιστής Μηνάς Αλοζίδης, που γεννήθηκε το 1984 στη Λυγαριά
Τρικάλων, αν και υπήρχαν τότε φήμες ότι ήταν καθαρά συριακής καταγωγής.
Τερμάτισε 7ος με την Ελλάδα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2006, ενώ έχει
ατομική επίδοση 49.31. Ο
τελευταίος... φυγάς είναι ο πρωταθλητής της άρσης βαρών Αντώνης
Μαρτασίδης από την Καβάλα, πρωταθλητής Ευρώπης Εφήβων και Νέων με τα
ελληνικά χρώματα στο παρελθόν, ο καλύτερος Ελληνας αρσιβαρίστας σήμερα.
Ζήτησε, λόγω αρραβώνα, τη μεταγραφή και τη μετανάστευσή του στην Κύπρο
και το αίτημα του 24χρονου αθλητή έγινε δεκτό. Ιστορικά, το πρώτο
θέμα... αλλαγής πορείας εντοπίζεται το 1987, όταν η 15χρονη Λίζα-Μαρία
Βυζανιάρη, που έμαθε τη δισκοβολία στην Ελλάδα και είχε έρθει μωρό από
την Αυστραλία αποφάσισε, λόγω επαγγελματικών προβλημάτων του πατέρα της,
να επιστρέψει οικογενειακώς στη γενέτειρά της και να φθάσει στη
συνέχεια μέχρι την 8η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και 2000 με
τη σημαία της Αυστραλίας. Σε ηλικία 18 χρόνων παραδέχθηκε ότι
είναι ομοφυλόφιλη και στο φινάλε της καριέρας της ασχολήθηκε
επαγγελματικά με την πυγμαχία γυναικών.
Πηγή: ethnos.gr
