Ο μεγάλος απών της φετινής προετοιμασίας δεν είναι άλλος από τον
Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Οι υποχρεώσεις του Μαυροβούνιου τεχνικού με την
εθνική ομάδα της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης δεν του επέτρεψαν να βρίσκεται στο
Καρπενήσι για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας του «τριφυλλιού». Αλλά
αυτό μόνο… σωματικά, γιατί ψυχολογικά και από θέμα μυαλού ο Ιβάνοβιτς
έχει φροντίσει με τον τρόπο του να υποδηλώνει την παρουσία του στην
πρωτεύουσα της Ευρυτανίας σε καθημερινή βάση. Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία όλο το 24ωρο με
τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού και κυρίως με τους Τζουσέπ Μπεροκάλ και
Σωτήρη Μανωλόπουλο. ΟΚ, αυτό δεν αποτελεί είδηση, αλλά υπάρχει λόγος που
το αναφέρουμε. Η συνεργασία των τριών αν και βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο
στάδιο έχει βρει «χημεία» και αυτό λειτουργεί μόνο υπέρ του
«τριφυλλιού». Μπεροκάλ και Μανωλόπουλος έχουν φροντίσει να περάσουν τα «θέλω» αλλά
και την νοοτροπία και φιλοσοφία του Ιβάνοβιτς σε κάθε τομέα της
«πράσινης» καθημερινότητας. Από το πρωινό ξύπνημα μέχρι την προπόνηση.
Οι προπονήσεις γίνονται, κυριολεκτικά, σαν να είναι ο Ιβάνοβιτς στο
Καρπενήσι (με απίστευτη ένταση και ασταμάτητους ρυθμούς και πίεση σε
βουνό και παρκέ), ενώ ακόμα και το φαγητό της ομάδα, το ρεπό, η
ξεκούραση και οτιδήποτε άλλο εντάσσεται στο 24ωρο του «τριφυλλιού»
γίνεται με… στρατιωτική πειθαρχία. Τέτοια ομάδα θέλει ο Ιβάνοβιτς και τέτοια ομάδα θα… βρει, χάρις στην
δουλειά που γίνεται από τους δύο συνεργάτες τους. Το νέο project που
ετοιμάζει ο Παναθηναϊκός, με μια ομάδα νέα, ελληνική και αθλητική έχει
αδικήσει τον Μαυροβούνιο τεχνικό. Όλοι μας έχουμε σταθεί πολύ λιγότερο από όσο θα έπρεπε στις ικανότητες,
τις δυνατότητες, την γνώση, την εμπειρία και το μυαλό του Ιβάνοβιτς. Ο
προπονητής πάντα είναι το Α και το Ω σε μια ομάδα, αλλά ο Μαυροβούνιος
ίσως αποδειχθεί και κάτι περισσότερο στη νέα σελίδα που γράφουν οι
πρωταθλητές στην σύγχρονη ιστορία τους. Και αυτό θα το καταλάβουν όλοι
(θέλοντας και μη) την στιγμή που ο τεχνικός του «τριφυλλιού» πατήσει το
πόδι του σε ελληνικό έδαφος για… μόνιμη εγκατάσταση. Και τότε θα έχουμε
να πούμε (και να δούμε) πολλά περισσότερα.
Γιάννης Κουβόπουλος (leoforos.gr)
