Η αθέατη πλευρά του πρωταθλητισμού στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Για την άλλη πλευρά των Ολυμπιακών αγώνων μίλησε η Ειρήνη Αϊνδιλή η οποία το 2000 μαζί με την ομάδα της ρυθμικής γυμναστικής κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο. Η Ολυμπιονίκης αναφέρθηκε στο πώς έγινε βουλιμική πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας."Όταν ήθελα να βάλω σαν στόχο την δεύτερη Ολυμπιάδα του 2004, λόγω τραυματισμού και λόγω το ότι δεν με βοηθούσε το σώμα μου έγινα βουλιμική. Γενικά στον  αθλητισμό όλη η κατάσταση είναι πιεστική. Δεν είναι ότι πρέπει να είσαι αδύνατη για να δείχνεις ωραία στο ταπι αλλά επειδή είναι ένα άθλημα που κάνεις πολλές ώρες προπόνησης  πρέπει να είσαι αδύνατη για να ανταπεξέλθεις. Έπρεπε να είμαστε 20 κιλά κάτω από το ύψος μας. Αν βάλεις 3 κιλά παραπάνω είναι σαν να γυμνάζεσαι με βαράκια! Βέβαια η δικιά μας ομάδας είχε πολύ πίεση στα κιλά", είπε η αθλήτρια. Η Ειρήνη Αϊνδιλή συνέχισε αποκαλύπτοντας ότι μπορεί να τρέφονταν με ένα γιαούρτι για πολλές μέρες ενώ όλο αυτό το διάστημα ήταν μακριά από τις οικογένειές τους. "Μπορεί να ήμασταν με ένα γιαούρτι για ημέρες. Η όλη διαδικασία που ήμασταν μακριά από την οικογένειά μας, σε ηλικία 11- 12 ετών και τρώγαμε ότι είχε το εστιατόριο στο Ολυμπιακό Στάδιο που δεν έκανε ειδική διατροφή για τις αθλήτριες του ανσάμπλ. Μπορεί να είχε παστίτσιο που εμείς το τρώγαμε μετά από αγώνες. Οπότε τρώγαμε στο δωμάτιο ένα γιαούρτι ή μια σαλάτα. Έχω ζήσει και 25 μέρες τρώγοντας μόνο ένα γιαούρτι. Μπορούσαμε και να παραγγείλουμε αλλά παχαίναμε και υπήρχαν τσακωμοί με τις προπονήτριες. Έχει την πίεση ότι είσαι φαβορί, πρέπει να πάρει την πρόκριση. Ήμασταν παιδιά 12 και 13 ετών δεν βλέπαμε την οικογένειά μας, δεν είχαμε παιδική ηλικία", εξήγησε. Η αθλήτρια μίλησε και για την περίοδο που έπρεπε να χάσει 3,5 κιλά τα οποία πήρε μετά από έναν τραυματισμό κρατώντας 4 μήνες εκτός της εθνικής ομάδας. "Υπήρχαν αθλήτριες που τρώγανε αλλά κάνανε εμετό παροδικά ενώ εγώ έκανα συνέχεια. Το 1998 μετά από ένα τραυματισμό έμεινα 4 μήνες εκτός ομάδας, ήμουν με τις πατερίτσες αλλά έκανα προπονήσεις. Τότε έτρωγα ένα γιαούρτι αλλά πόσο να αντέξει κάποιος; Άντεξα για 25 ημέρες να τρώω ένα γιαούρτι και θυμάμαι ότι έτρωγα τσίχλες για να νομίζω ότι κάτι μασάω. Μετά άρχισα να τρώω ένα μπιφτέκι με σαλάτα, κανονικό γεύμα και άρχισα να βάζω γραμμάρια μέχρι που έφτασα να ζυγίζω 3,5 κιλά πάνω και δεν αδυνάτιζα με τίποτα.  Κάποια στιγμή που είπε μια προπονήτρια 'δεν ξέρω τι θα κάνεις να κόψεις τον σβέρκο σου, κάνε ότι νομίζεις'. Πήγα το βράδυ στους ξενώνες έφαγα και έκανα εμετό. Αυτό μου άρεσε γιατί έτρωγα τα απαγορευμένα. Είναι μια ψυχολογική αρρώστια. Ξαφνικά έφτασα να κάνω 6 εμετούς την ημέρα. Με κατάλαβα οι συναθλήτριές μου γιατί οι τουαλέτες ήταν έξω από τα δωμάτια. Το χειρότερο είναι να ζυγίζεις ένα παιδί τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα. Είχαμε ζυγαριά και στους ξενώνες. Αυτό είναι αρρώστια", τόνισε. Όπως είπε η ίδια, απέκτησε προβλήματα υγείας, έφυγε για ένα διάστημα στο εξωτερικό ενώ είπε ότι από το 2003 έχει να ανέβει στη ζυγαριά. "Τότε μου άρεσε η εικόνα μου. Είχα άλλα προβλήματα οργανικά. Το στομάχι μου, πνιγόμουν στον ύπνο μου. Τότε συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν έτρωγα, έκανα ότι έκανα, και δεν έχανα κιλά.. Άρχισα και πάχυνα ξαφνικά. Έβλεπα ότι πήγαινα ενάντια στη ζωή μου. Κουραζόμουν πιο εύκολα. Πάθαινα ταχυκαρδίες. Πήγα στο εξωτερικό και δεν είχα καμία επαφή με το περιβάλλον το αθλητικό. Έπρεπε να το κάνω, να καταλάβω ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι η ρυθμική τελείωσε για μένα και αυτό ήταν το καλύτερο. Μου έδωσαν 3-4 μήνες ζωής γιατί ή θα έσπαγε η κεντρική φλέβα  ή  θα σταματούσε η καρδιά μου ή θα έσπαγε η βαλβίδα του στομαχιού. Από το 2003 δεν έχω ανέβει στην ζυγαριά και το παιδί μου δεν θα ήθελα να κάνει πρωταθλητισμό", κατέληξε.